გიმნაზიის ბიბლიოთეკამ თემატური ღონისძიება გამართა, რომელიც 1845 წლის 21 ოქტომბერს, რომანტიკოსი პოეტის ნიკოლოზ ბარათაშვილის გარდაცვალების დღეს მიეძღვნა.
• ამონარიდი წმ. ილია მართლის ( ჭავჭავაძის) მიერ წარმოთქმული სიტყვიდან 1893 წლის 25 აპრილს ნიკოლოზ ბარათაშვილის ნეშტის განჯიდან თბილისში გადმოსვენებაზე.
„ღმერთი რომ ერს, ქვეყანას, მოწყალების თვალით გადმოხედავს, მოუვლენს ხოლმე კაცს, პოეზიის მადლით ცხებულსა. როცა ადამიანს სურს შეიტყოს ღირსება და დიდება ერისა, ყოვლით უწინარეს ამას იკითხავს, – რამდენი მთქმელი და მწერალი ჰყავსო. ღირსებას და სიდიადეს ერისას მარტო ამ საწყაოთი სწყავს ადამიანი. რაკი ესეა, ეხლა ცხადი უნდა იყოს, რა ძვირფასი განძია ჩვენთვის იგი მტვერი, რომლის წინაშე ვდგევართ ჩვენ დღეს.
პოეზია მადლია, ნიჭია, რომელიც ეძლევა მხოლოდ კაცთა, ღვთივ რჩეულთა. მადლია, მაგრამ ამასთანავე ტვირთიც არის, – რადგანაც იგი მოვლენილია, რომ ჭრილობიდამ სისხლის შეუწყვეტელი დენა კაცთა სიცოცხლეს შეუყენოს.ამ მადლს, ამ ტვირთს, დიდი ძალ-ღონე უნდა სულისა და ხორცისა. და ამიტომაც, როცა ღმერთმა გამოგვიგზავნა ჩვენდა ნუგეშად და თავმოსაწონებლად ნიკოლოზ ბარათაშვილი, უკურთხა ენა მეტყველებისათვის, თვალნი ხედვისათვის, ყურნი სმენისათვის, გულს ჩაუდვა გაუქრობელი ცეცხლი კაცთა გულის გასათბობლად, და უბრძანა, – წადი და კაცთა ნათესავს ამცნე უზენაესი მცნება ჩემი და სიტყვით გული აუნთეო.“
აღნიშნული ინტერაქტიული ღონისძიების ფარგლებში X კლასის მოსწავლეებს ნიკოლოზ ბარათაშვილის ცხოვრებისა და მოღვაწეობის შესახებ ქართული ენისა და ლიტერატურის პედაგოგმა მარინე მზექალაშვილმა მოუთხრო.
#გიმნაზიის_ბიბლიოთეკა